پایگاه خبری آوای رودکوف :«ای دا» تازهترین غزل گویشی حسین سعیدنژاد، شاعری از دیار کهگیلویه و بویراحمد، با زبانی لُری و دلی آکنده از مهر و داغ، به یاد مادر و بهعنوان مرثیهای بومی برای همه مادران سرزمینش سروده شده است.
این اثر که ریشه در فرهنگ و احساسات ناب مردم منطقه دارد، بازتابی از پیوند عمیق زبان مادری و عشق جاودان به مادر است.
ای دا…
برای مادرم، صنوبری شکسته…
چه کِنوم دا که خدا دونِه دلوم تِی تِنه دا
تش گِرو اوچِنِه جونوم وِ دلوم ایچِنِه دا
چی جِخونی که بِسوسِه دِپر ایسوسُم سیت
دِپر ایسوسِمو کَس نی که دَ کوروم کِنه دا
وِی نشونی بِره وُ غِیره وَ ویرت بو که…
تابوینیم یَکه اوجا که همش پیرِنِه دا
کوه وَ کوه خهک بِویزوم وِ بریزوم وتلوم
زندهیی بی تو که نیسیت بِگِه سی چِنِه دا
شُو کَلو، روز گِریوَه، دو تییَم خرسِ وُ خین
وُو دَمونی که تو رهتی خِه دَکاروم یِنِه دا
داغ رَهتن تو یه بالُ، وِ یِه بالَم یادت
هر دوبالِش جِگَرِ کِرتَه بلال ایکِنِه دا
یادگوریتَه یِه مِینایی و میخَک بِنِه سیم
تا کِرِت خهسه که ایبوی وَشو بو بِنِه دا
تیله بِنگشت وَسی رفتن بِنگشت، بِرِشت
بَخت و اقبال همو تیلَه یَکو چی مِنِه دا
دل، یِه تُنگِ تَرِ اُفتادَه مِه چالَه ی تَشِه سیت
دِلِمی خاس بِوینی که چِطُو دی کِنِه دا
سَرمو دومِنِه وُ خَرس یِه نَم نیواسِه
هرچه خَرس اَ تییَم ایریزِه فَقَد سی تِنِه دا
تِنَه ایخواسمو ایخوم وِ مِه گوشِه ی دلمی
خُت خِه دونی، یِه نَه گَپ اوسِنِه وُ ایسِنِه دا…!
سرویس شعر و ادب "پایگاه خبری آوای رودکوف"را اینجا دنبال کنید.